ระบบจะพยายามปรับให้ได้อัตราส่วนผสมเผาไหม้สมบูรณ์ของอากาศกับน้ำมันเชื้อเพลิง (แลมบ์ด้า = 1) เพื่อรักษาประสิทธิภาพในการทำงานสูงสุดของเครื่องฟอกไอเสีย
เนื่องจากโครงสร้างของระบบไอเสียเป็นแบบสองช่อง ดังนั้นจึงใช้ออกซิเจนเซ็นเซอร์ประเภท LSH25 ก่อนเครื่องฟอกไอเสีย หนึ่งชุดต่อหนึ่งแถวกระบอกสูบ
ออกซิเจนเซ็นเซอร์เหล่านี้จะวัดค่าออกซิเจนที่เหลือในไอเสีย และส่งค่าแรงดันไฟฟ้าที่ตรงกันไปยังชุดควบคุม DME จากขั้นตอนนี้ จะทำการปรับแต่งส่วนผสมตามการควบคุมออกซิเจน โดยการปรับเปลี่ยนจังหวะการฉีดเชื้อเพลิง
และจะอุ่นออกซิเจนเซ็นเซอร์ด้วยไฟฟ้าให้มีอุณหภูมิประมาณ 300 ฐC เพื่อให้การทำงานของออกซิเจนเซ็นเซอร์มีประสิทธิภาพ DME จะทำหน้าที่ควบคุมการอุ่นตามเวลาการทำงาน, โหลด และความเร็วรอบเครื่อง
การตรวจสอบการทำงานของออกซิเจนเซ็นเซอร์ เป็นส่วนหนึ่งของการวิเคราะห์ออนบอร์ด DME จะทำหน้าที่ในการตรวจจับความผิดปกติ เช่น จากการเปลี่ยนแปลงความถี่ในการควบคุมออกซิเจน, ช่วงเวลาเปลี่ยนค่า หรือแอมพลิจูดของสัญญาณ การทำงานผิดปกติจะทำให้มีการบันทึกรหัสความผิดปกติไว้ในหน่วยความจำรหัสความผิดปกติ DME
ในกรณีที่ออกซิเจนเซ็นเซอร์หยุดทำงาน DME จะกำหนดเวลาการฉีดเชื้อเพลิงตามโหลดและความเร็วรอบเครื่อง โดยอาศัยแผนผังลักษณะการทำงานและค่าการปรับ วิธีนี้ทำให้เครื่องยนต์สามารถทำงานต่อไปได้ พร้อมกับป้องกันเครื่องฟอกไอเสียชำรุดเสียหายเนื่องจากการโอเวอร์ฮีท